Σκληρή επίθεση στη Βουλή από τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς. Τι είπε για τη μειονοτική εκπαίδευση, την ίδρυση νομικού φορέα Αλεβιτών και τον «κοσμικό χαρακτήρα» της δημόσιας παιδείας.Από το βήμα της Βουλής καταγγέλλει τη θεσμική αναγνώριση των Αλεβιτών και υιοθετεί ρητορική σύμφωνη με τις πάγιες θέσεις του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής
Με έντονο ύφος και σαφείς αιχμές προς την κυβέρνηση, ο βουλευτής Ροδόπης της Νέας Αριστεράς, Οζγκιούρ Φερχάτ, τοποθετήθηκε στη Βουλή για τις ρυθμίσεις που προβλέπει το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας αναφορικά με τη δημιουργία νομικού προσώπου για την εκπροσώπηση των Αλεβιτών και Μπεκτασήδων της Θράκης.
Ο κ. Φερχάτ καταφέρθηκε κατά της πρωτοβουλίας αυτής, χαρακτηρίζοντάς την ως κρατική παρέμβαση στη μειονότητα, που επιχειρεί να επιβάλει «τεχνητές» θεσμικές δομές, ερήμην των ίδιων των θρησκευτικών κοινοτήτων. Έκανε λόγο για “κρατικό πατερναλισμό και ωμή χειραγώγηση υπό τον μανδύα της θρησκευτικής ελευθερίας”, προσθέτοντας πως τέτοιες πολιτικές “δεν προέκυψαν μέσα από διαβούλευση με τη μειονότητα” και οδηγούν σε “διαίρεση, όχι ενδυνάμωση”.
Σχετικά με τη μειονοτική εκπαίδευση, ο ίδιος επανέλαβε τα πάγια αιτήματα για ενίσχυση της υποδομής και των διοικητικών δομών, ζητώντας τη δημιουργία Γενικής Διεύθυνσης Μειονοτικής Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας και κάνοντας λόγο για ελλείψεις, συγχωνεύσεις σχολείων και “πίεση εξομοίωσης” των μειονοτικών μαθητών.
Στην κορύφωση της τοποθέτησής του, ο κ. Φερχάτ δήλωσε:
«Υπονομεύετε τον κοσμικό χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας και στήνετε παράλληλες θεσμικές δομές, χωρίς καμία θεσμική νομιμοποίηση ή κοινωνική λογοδοσία. Πιστεύουμε ότι από τον Σεπτέμβρη που οι φοιτητές θα είναι πιο ενεργοί θα αντιμετωπίσετε πάρα πολλά προβλήματα επί του πεδίου.»
Η ομιλία του έκλεισε με αναφορά στον Ναζίμ Χικμέτ, τον οποίο ο Φερχάτ παρουσίασε ως «σύμβολο κοινωνικής δικαιοσύνης» και «φωνή της προοδευτικής Τουρκίας».
Κύρια σημεία της ομιλίας Οζγκιούρ Φερχάτ (30/7/2025, Βουλή των Ελλήνων):
-
Καταγγελία για «κρατική πατερναλιστική παρέμβαση»
«Αυτό που πραγματικά βλέπουμε είναι μια κρατική παρέμβαση και μια αλαζονεία απέναντι στους πολίτες που έχουν διαφορετικά θρησκευτικά πιστεύω.»
-
Άρνηση της αναγκαιότητας νομικού φορέα Αλεβιτών
«Η Αλεβίτικη κοινότητα ποτέ δεν ζήτησε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή αντίστοιχο. Δεν ζητήθηκε ποτέ.»
-
Σύγκριση με τη μειονοτική εκπαίδευση – υπονοούμενη αντιπαραβολή
«Αν αύριο ξεκινήσει το κράτος να διορίζει μουφτήδες για τις ανάγκες της σουνιτικής κοινότητας της μειονότητας, θα είναι σωστό αυτό;»
-
Καταγγελία του Υπουργείου Παιδείας για ιδεολογική μεροληψία
«Το Υπουργείο Παιδείας, αντί να κάνει τον αναγκαίο εξορθολογισμό και να ακούσει την κοινωνία, αποφασίζει στη βάση δικών του ιδεολογικών κριτηρίων.»
-
Αναφορά σε καταγγελίες και προσφυγές Αλεβιτών
«Μέχρι τώρα, το μόνο που έχουμε δει από την Αλεβιτική κοινότητα είναι καταγγελίες, δηλώσεις και νομικές προσφυγές.»
-
Σύγκριση με το προξενικό δίκτυο (έμμεση)
«Αν αύριο μια θρησκευτική ομάδα δηλώσει ότι η κυβέρνηση πρέπει να καθορίζει τους πνευματικούς της ηγέτες, αυτό θα θεωρούνταν δημοκρατικό;»
-
Προειδοποίηση για αντιδράσεις στον ακαδημαϊκό χώρο
«Υπονομεύετε τον κοσμικό χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας… Πιστεύω πως από τον Σεπτέμβρη, με την επιστροφή των φοιτητών, θα αντιμετωπίσετε πολύ σοβαρές αντιδράσεις επί του πεδίου.»
-
Ρητορική περί “μειονοτικών δικαιωμάτων” στο πλαίσιο διεθνών συμβάσεων
«Επιχειρείτε να καθορίσετε την ταυτότητα ενός σημαντικού τμήματος των πολιτών που αποτελούν τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, κατά παράβαση διεθνών συμβάσεων.»
-
Αναφορά στον Ναζίμ Χικμέτ – συμβολική επίκληση αριστερής ταυτότητας
«Όπως έλεγε και ο Χικμέτ: ‘Η ελευθερία δεν χαρίζεται – κατακτιέται.’»
📌 Editor’s Note
Ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς επικαλείται τον κοσμικό χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης και προειδοποιεί για «παράλληλες θεσμικές δομές». Ωστόσο, η δημόσια παρουσία του επί σειρά ετών τον συνδέει ευθέως με την πιο έντονη θρησκευτική και θεσμική εμπλοκή του τουρκικού κράτους στη Θράκη, μέσω συμμετοχής του σε θρησκευτικές τελετές, τζαμιά και εκδηλώσεις με τον Τούρκο Πρόξενο ή οργανισμούς του Diyanet.
Ο ίδιος έχει κατά καιρούς νομιμοποιήσει θεοκρατικού τύπου παρεμβάσεις, ενώ διατηρεί πολιτική στοίχιση με την επίσημη γραμμή του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Η αναφορά του στον Ναζίμ Χικμέτ φαντάζει παράδοξη, καθώς ο μεγάλος ποιητής υπήρξε διωκόμενος κομμουνιστής, όχι εκφραστής ισλαμικών επεκτατικών δογμάτων ή θεοκρατικής πολιτικής.
👉 Υπενθυμίζεται ότι στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο έτερος βουλευτής της Νέας Αριστεράς, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, ο οποίος επίσης καταφέρθηκε εναντίον της αναγνώρισης των Αλεβιτών, επιμένοντας σε ένα σχήμα “ενιαίας τουρκικής μειονότητας”, χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά ή δικαιώματα για τις ετερόδοξες κοινότητες.
