Από την επίσκεψη στο Subaşı μέχρι την παρουσία στον Κέχρο, ο Παναγιώτης Καλακίκος χτίζει πολιτικό προφίλ με φιλοπροξενική ανοχή – Και το ερώτημα: ποιος χαράσσει εξωτερική πολιτική στον Έβρο;
📍 Εισαγωγή
Η επίσκεψη του Δημάρχου Σουφλίου Παναγιώτη Καλακίκου στο τουρκικό Subaşı την 1η Νοεμβρίου 2024, χωρίς θεσμική ενημέρωση της ελληνικής κυβέρνησης, αποτελεί κορύφωση μιας σειράς πρωτοβουλιών με έντονη γεωπολιτική και πολιτική φόρτιση. Παράλληλα, η παρουσία του στον Κέχρο Ροδόπης σε εκδήλωση του τουρκικού Προξενείου, μόλις μία ημέρα μετά την αναγνώριση των Αλεβιτών από τη Βουλή, εγείρει μείζον ερώτημα: Ποιον πολιτικό σχεδιασμό υπηρετούν οι κινήσεις του Δημάρχου ενός παραμεθόριου δήμου;
🧭 1. Επίσκεψη στο Subaşı: Αναπτυξιακές “εθιμοτυπίες” με άρωμα εξωτερικής πολιτικής
Ο Δήμαρχος Σουφλίου, χωρίς θεσμική κάλυψη, επισκέπτεται τον Δήμο Subaşı στην απέναντι όχθη του Έβρου, όπου:
-
Συζητά την ίδρυση νέου Συνοριακού Σημείου Διέλευσης, παρουσία του Τούρκου Υφυπουργού Εξωτερικών Μεχμέτ Κεμάλ Μποζάι (τηλεφωνικά).
-
Προβάλλει την περιοχή Subaşı ως αναπτυξιακό πρότυπο με κατοικίες για 10.000 άτομα, εργοστάσια, υποδομές φυσικού αερίου και αρδευτικά έργα – όλα με κρατική στήριξη της Άγκυρας.
Παρά το γεγονός ότι η επίσκεψη του Δημάρχου Σουφλίου στην Τουρκία και οι συζητήσεις με τον Δήμαρχο Subaşı αφορούν κρίσιμα ζητήματα διασυνοριακής συνεργασίας και εθνικής σημασίας, μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη ενημέρωση προς τις αρμόδιες κρατικές αρχές ή το Υπουργείο Εξωτερικών.
Ο Δήμαρχος φέρεται να προχώρησε σε αυτές τις επαφές εντελώς ανεξάρτητα, χωρίς να υπάρχει συντονισμός ή έγκριση από την ελληνική κυβέρνηση.
📌 Ο συμβολισμός είναι εύγλωττος: Το τουρκικό κράτος παρουσιάζει το Subaşı ως οργανωμένο προγεφύρωμα με στόχο την ελεγχόμενη ανάπτυξη ακριβώς στα σύνορα με την Ελλάδα.
⚠️ 2. Ο Κέχρος και το “πανηγύρι” του Προξενείου – Η συνειδητή συμμετοχή
Ο κ. Καλακίκος εμφανίζεται στον Κέχρο της Ροδόπης, σε φιλοπροξενική εκδήλωση με “αλεβιτικό” μανδύα, μία μέρα μετά την ιστορική αναγνώριση των Αλεβιτών από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Επιπλέον, στην επίμαχη εκδήλωση, φιλοπροξενικά στοιχεία εμφανίστηκαν φορώντας τουρκικά εθνόσημα, γεγονός που υπογραμμίζει την ανοιχτή και προκλητική προώθηση της τουρκικής εθνικής ταυτότητας μέσα σε ελληνικό έδαφος — και όλα αυτά χωρίς καμία αντίδραση από τον Δήμο Σουφλίου.
Η εν λόγω παρουσία:
-
Νομιμοποιεί την σουνιτική αφήγηση του τουρκικού κράτους, που επιχειρεί να “τουρκοποιήσει” τους Πομάκους Αλεβίτες της Θράκης.
-
Παρέχει πολιτική κάλυψη σε παρακρατικούς μηχανισμούς που παρεισφρέουν στις τοπικές κοινωνίες με επίφαση θρησκευτικής/πολιτισμικής έκφρασης.
🧷 3. Η ανοχή του Δημάρχου σε συνεργάτες με φιλοπροξενικό προφίλ
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι στελέχη του ευρύτερου περιβάλλοντος του Δημάρχου:
-
Συμμετέχουν σε εκδηλώσεις ή δραστηριότητες οργανώσεων που συνδέονται ευθέως ή έμμεσα με το τουρκικό Προξενείο, τη Diyanet και τις τουρκικές κρατικές ΜΚΟ.
-
Δεν αποδοκιμάζονται δημόσια ή απομακρύνονται – αντίθετα, απολαμβάνουν πολιτική ασυλία.
Το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, αξιοποιώντας την ανοχή τοπικών αρχόντων και τη διείσδυση παρακρατικών δομών, επεκτείνει μεθοδικά την επιρροή του στον Δήμο Σουφλίου, επιδιώκοντας τη μετατροπή των Πομακοχωρίων του Έβρου –όπως το Μέγα Δέρειο, η Ρούσσα και το Γονικό– σε νέες εστίες του πολιτικού ισλάμ. Η στοχευμένη παρουσία του Γενικού Προξένου Aykut Ünal, πλαισιωμένου από εκπροσώπους του DEB/ΚΙΕΦ, της παράνομης ΤΕΝΚ και του Ιμπραήμ Σερήφ, καταδεικνύει ένα στρατηγικό σχέδιο εθνοθρησκευτικής αναδιάταξης στην περιοχή, με προμετωπίδα την υποκατάσταση των παραδοσιακών Αλεβιτών ταυτοτήτων από το σουνιτικό, νεοοθωμανικό αφήγημα που προωθεί η Άγκυρα μέσω της Diyanet.
📌 Το γεγονός αυτό συνιστά πολιτική επιλογή και όχι παράλειψη. Ο κ. Καλακίκος εμφανίζεται να ανέχεται –αν όχι να ενθαρρύνει– μια “ήπια διπλωματία επιρροής” μέσα στον Δήμο του.
🧿 4. Πολιτικές φιλοδοξίες και ιδεολογική τοποθέτηση: Ο “παράλληλος βηματισμός” με την Ακροδεξιά
Η πρόσφατη συνάντηση του με την Αφροδίτη Λατινοπούλου, κατά δήλωσή της “πολιτική” και όχι απλώς εθιμοτυπική, σε συνδυασμό με το παραπάνω προφίλ, καταδεικνύουν:
-
Φιλοδοξία για άνοδο σε βουλευτικό ή υπερτοπικό ρόλο.
-
Ιδεολογικό φλερτ με την εθνικιστική Δεξιά, την ίδια στιγμή που συνεργάζεται ή ανέχεται δομές του τουρκικού παρακρατικού μηχανισμού επιρροής.
📌 Αντίφαση; Όχι για κάποιον που χτίζει πολιτικό brand στο “όνομα του ρεαλισμού και της ανάπτυξης” – με όρους γεωπολιτικής αφέλειας ή ιδιοτελούς συμφέροντος.
🔚 Συμπέρασμα: Το Σουφλί ως πεδίο άσκησης “παράλληλης” εξωτερικής πολιτικής;
Ο Δήμαρχος Καλακίκος δεν είναι μόνος. Αντίστοιχες περιπτώσεις δημάρχων ή αυτοδιοικητικών που παίζουν τον ρόλο “γεφυροποιού” με την τουρκική πλευρά, παρατηρούνται συχνά στη Θράκη. Ωστόσο:
-
Η έλλειψη δημόσιας αντίδρασης από την Περιφέρεια ΑΜΘ, το Υπουργείο Εσωτερικών ή το ΥΠΕΞ δημιουργεί κενό.
-
Η επιχειρούμενη “ελληνοτουρκική τοπική διπλωματία” μπορεί να καταλήξει να υπονομεύει εθνικές στρατηγικές και να ενισχύει σχέδια αποσταθεροποίησης.
📍 Το ζήτημα δεν είναι ο Καλακίκος. Είναι η σιωπή του κράτους απέναντι στον Καλακίκο – και σε ό,τι αντιπροσωπεύει.
