Παν. Καλακίκος: Με το ένα πόδι στη Ρούσσα, με το άλλο στον Κέχρο

Όταν η τοπική φιλοδοξία διασταυρώνεται με τα εθνικά όρια: ο ρόλος του Δημάρχου Σουφλίου σε ένα επικίνδυνο πανηγύρι

Στη σημερινή του εμφάνιση στα Χίλια, ο Δήμαρχος Σουφλίου, Παναγιώτης Καλακίκος, βρέθηκε αντιμέτωπος με την εύλογη οργή και απορία της τοπικής κοινωνίας. Πώς γίνεται, την ώρα που η ελληνική Βουλή προχωρά σε ιστορική αναγνώριση των Αλεβιτών, ο ίδιος να συμμετέχει την επόμενη μέρα σε ένα ψευδοαλεβιτικό πανηγύρι που διοργανώνει το τουρκικό Προξενείο στον Κέχρο της Ροδόπης — εκτός μάλιστα των ορίων του Δήμου του; Και ακόμη περισσότερο τί μήνυμα ήθελε να περάσει με τις δηλώσεις του σε ένα από τα πιο ισχυρά μέσα ενημέρωσης του Έβρου;


🔻 Στα Χίλια με σημαίες, στον Κέχρο με σιωπή

Ο Δήμαρχος Σουφλίου Παναγιώτης Καλακίκος εμφανίστηκε σήμερα στην εκδήλωση στα Χίλια Έβρου, εκπέμποντας “θολά” εθνικά μηνύματα.

Όμως η κοινωνία δεν ξεχνά πως μόλις λίγα 24ωρα νωρίτερα, την επομένη της επίσημης αναγνώρισης της αλεβιτικής–μπεχτασικής κοινότητας από τη Βουλή, συμμετείχε σε μια εκδήλωση στον Κέχρο Ροδόπης — εκτός Δήμου του — που έχει χαρακτηριστεί ως «ψευδο-αλεβιτικό πανηγύρι» με σφραγίδα του τουρκικού Προξενείου.

Η τοπική κοινωνία του Σουφλίου αναρωτιέται:
Γιατί ένας Δήμαρχος του Έβρου νομιμοποιεί δια της παρουσίας του μια εκδήλωση που αποτελεί θρησκευτική αλλοίωση και γεωπολιτικό εργαλείο της Άγκυρας;

Πολιτική διπλωματία εκτός θεσμών – Ο Δήμαρχος Σουφλίου, οι φιλοτουρκικές εθιμοτυπίες και το σχέδιο του Προξενείου


🔻 Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Κέχρος, είναι η σιωπή

Η εκδήλωση στον Κέχρο δεν ήταν αθώα. Εντάσσεται στη μακρόπνοη στρατηγική της Τουρκίας να αφομοιώσει τους Αλεβίτες της Θράκης, επανακαθορίζοντας τη θρησκευτική και εθνοτική τους ταυτότητα. Αντί να υπερασπιστεί την ιστορική ιδιαιτερότητα της αλεβιτικής πίστης, όπως κάνει πλέον θεσμικά το ελληνικό κράτος, ο Δήμαρχος επέλεξε να σιωπήσει και να παραστεί.

Και η σιωπή σε τέτοια ζητήματα δεν είναι ουδετερότητα — είναι θέση.


🔻 Το κράτος στηρίζει το Σουφλί, ο Καλακίκος κρατά αποστάσεις

Η στάση του Δημάρχου προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη απορία αν λάβει κανείς υπόψη την πρωτοφανή κυβερνητική ενίσχυση που έχει δεχτεί ο Δήμος Σουφλίου:

  • Τριετής απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, συνολικού κόστους 3 εκατ. ευρώ.

  • Ίδρυση Κέντρου Επιχειρηματικότητας, με χρηματοδότηση 1,5 εκατ. ευρώ.

  • Επιδότηση μετεγκατάστασης 10.000 ευρώ ανά νέα οικογένεια.

  • Εκπαιδευτικά και καινοτόμα προγράμματα, για αντιστροφή της πληθυσμιακής συρρίκνωσης.

  • ✅ Στόχευση στην αντιμετώπιση της μείωσης 21,4% του πληθυσμού (Απογραφή 2021).

Παρά τις ευθείες παρεμβάσεις του κράτους υπέρ του τόπου του, ο κ. Καλακίκος εμφανίζεται να συστρατεύεται με πολιτικούς χώρους που ποντάρουν στον αντικυβερνητισμό και σε προσωποπαγείς μηχανισμούς διαμαρτυρίας.


🔻 Αν βλέπει βουλευτικό ή δημαρχιακό μέλλον, ας επιλέξει εθνική θέση

Ο Δήμαρχος οφείλει να ξεκαθαρίσει:
Θέλει να υπηρετήσει θεσμικά τον τόπο του ή να οδηγηθεί σε μια πολιτική διαδρομή βασισμένη στη ρηχή φθορά και στη διγλωσσία;

Η θέση σε θέματα εθνικής ασφάλειας και ταυτότητας δεν μπορεί να είναι γκρι. Δεν υπάρχουν «τοπικές ισορροπίες» στα ζητήματα θρησκευτικής αλλοίωσης ή υπονόμευσης της κρατικής κυριαρχίας.

Ο Καλακίκος μπορεί να φιλοδοξεί για περισσότερα. Όμως αν θέλει να διαβεί τη γραμμή της πολιτικής πρώτης γραμμής, τότε οφείλει να πάρει θέση:

  • Με την εθνική πολιτική γραμμή ή με τις εκδηλώσεις που τη διαβρώνουν;

  • Με τους Αλεβίτες όπως είναι ή με τους Αλεβίτες όπως τους θέλει η Άγκυρα;

Η επιλογή δεν είναι απλή. Αλλά ο χρόνος της υπεκφυγής τελείωσε

Editor’s Note: Στον Έβρο — και ιδίως στον Δήμο Σουφλίου — δεν υπάρχει πια χώρος για «προσωπικές διπλωματίες». Όταν το ελληνικό Κοινοβούλιο προχωρά σε μια ιστορική αναγνώριση της θρησκευτικής ιδιαιτερότητας των Αλεβιτών, δεν νοείται αιρετός της περιοχής να εμφανίζεται — την αμέσως επόμενη ημέρα — σε εκδηλώσεις που υπονομεύουν ευθέως αυτή την αναγνώριση υπό την τουρκική «ομπρέλα» του Προξενείου. Η συστράτευσή του με σχήματα και πρόσωπα που οικοδομούν έναν προσωποπαγή, θολό και αντικυβερνητικό λόγο, χωρίς ενιαία πατριωτική κατεύθυνση, δεν αποτελεί έντιμη ουδετερότητα — αποτελεί έμμεση υπονόμευση. Στη Θράκη, οι πολιτικοί δεν μπορούν να πατούν σε δύο βάρκες. Χρειάζεται καθαρό εθνικό στίγμα, συνέπεια και λόγος με ευθύνη. Όλα τα υπόλοιπα είναι υπεκφυγές — και κοστίζουν.

Facebook
Twitter
Email