Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης
Πώς ο μειονοτικός πολιτικός βραχίονας επιχειρεί διεθνή νομιμοποίηση μέσω «γλωσσικών δικαιωμάτων» – Οι καταγγελίες στο Ευρωκοινοβούλιο για τον προκάτοχο της ELEN
Το Κόμμα Φιλία – Ισότητα – Ειρήνη (ΚΙΕΦ/DEB), πολιτικός βραχίονας του μειονοτικού παραϊερατείου της Θράκης, πραγματοποίησε στις 4 Σεπτεμβρίου 2025 επαφές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο πλαίσιο συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας (EFA) για τη «δημοκρατική συμμετοχή των εθνικών μειονοτήτων». Στην πράξη, όμως, πρόκειται για μια ακόμη απόπειρα διεθνούς νομιμοποίησης των τουρκοπροξενικών διεκδικήσεων, με εργαλείο τον λεγόμενο «γλωσσικό εθνικισμό».
Στις 4 Σεπτεμβρίου 2025, το DEB και η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (EFA) διοργάνωσαν διάσκεψη στο Ευρωκοινοβούλιο για τη «δημοκρατική συμμετοχή των εθνικών μειονοτήτων». Στην Ελλάδα, όμως, δεν υφίστανται εθνικές μειονότητες, γεγονός που καθιστά τις διεθνείς διεκδικήσεις του κόμματος ΚΙΕΦ αβάσιμες, εγείροντας ερωτήματα για την πραγματική ατζέντα και τη νομιμοποίηση των αποστολών τους.
Οι επαφές του ΚΙΕΦ/DEB στις Βρυξέλλες
Η αντιπροσωπεία του ΚΙΕΦ/DEB συναντήθηκε με τους ευρωβουλευτές Ilhan Küçük, Pernando Barrena και Diana Riba i Giner, καθώς και με τον Davyth Hicks (Γενικό Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ισότητας Γλωσσών – ELEN) και την Eva Bidania Ibargutxi (Ίδρυμα Coppieters).
Στην αποστολή μετείχαν η πρόεδρος του τουρκοδίαιτου φιλοπροξενικού εθνικιστικού κόμματος DEB Çiğdem Asafoğlu, ο πρόεδρος του φιλοπροξενικού ΣΕΜ Hüseyin Baltacı, η γενική διευθύντρια της φιλοπροξενικής ΠΕΚΕΜ Pervin Hayrullah και ο πρόεδρος της παρανόμως λειτουργούσης παρακρατικής δομής γνωστής ως ΤΕΞ-“Τουρκικής” Ένωσης Ξάνθης Kerem Abdurahimoğlu.
Στην ανακοίνωσή του, το ΚΙΕΦ/DEB χαρακτήρισε τις συναντήσεις «σημαντικό βήμα» για την ενίσχυση της παρουσίας των μειονοτήτων στην Ευρώπη. Ωστόσο, πίσω από τον λόγο περί «δημοκρατικής συμμετοχής», κρύβεται η πάγια στρατηγική εργαλειοποίησης της γλώσσας και της ταυτότητας για την καλλιέργεια εθνοτικών διαχωρισμών στη Θράκη.
Η γλώσσα ως όπλο πολιτιστικού εθνικισμού
Η εμπειρία δείχνει ότι η γλώσσα αξιοποιείται ως μοχλός «πολιτιστικού εθνικισμού» από κύκλους που προωθούν παράλληλες εκπαιδευτικές δομές του τουρκικού παρακράτους.
-
Η μειονότητα στη Θράκη είναι τρισυπόστατη: Πομάκοι, Ρομά και τουρκόφωνοι. Η παρουσίαση ενός ενιαίου «τουρκικού» χαρακτήρα είναι παραπλανητική.
-
Η Ελλάδα εφαρμόζει πλήρως τη Συνθήκη της Λωζάννης, ενώ ενσωματώνει ευρωπαϊκές πολιτικές πολυγλωσσίας.
-
Μέσα από ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης (1997–2012), η φοίτηση γυμνασίου-λυκείου αυξήθηκε θεαματικά, ενώ εκατοντάδες παιδιά της μειονότητας εισήχθησαν σε ελληνικά πανεπιστήμια.
-
Η ίδρυση νηπιαγωγείων σε μειονοτικούς οικισμούς έγινε χωρίς διεθνή υποχρέωση, αλλά με στόχο την ισονομία και την κοινωνική ένταξη.
-
Μετά το 1990, η φοίτηση μουσουλμανοπαίδων σε δημόσια σχολεία παρουσιάζει εντυπωσιακή αύξηση, φτάνοντας να είναι σχεδόν εξαπλάσια το 2010 σε σχέση με το 1990.
Η κοινωνική και εκπαιδευτική πρόοδος αποδυναμώνει την εξάρτηση από το τουρκικό προξενείο· γι’ αυτό και το παραϊερατείο αντιδρά λυσσαλέα, προβάλλοντας τον «γλωσσικό εθνικισμό» ως νέο μέσο ελέγχου.
Από το EBLUL στην ELEN: μια διαχρονική σκιά
Η σημερινή ELEN δεν εμφανίστηκε στο κενό. Είναι ο άμεσος διάδοχος του Ευρωπαϊκού Γραφείου για τις Λιγότερο Χρησιμοποιούμενες Γλώσσες (EBLUL), το οποίο είχε ήδη κατηγορηθεί για ανθελληνική δράση.
Το 2003, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης και τότε ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία κ. Σταύρος Ξαρχάκος με γραπτή ερώτησή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο* κατήγγειλε ότι το EBLUL:
-
Συκοφαντούσε συστηματικά την Ελλάδα, μέσω εκδόσεων που μιλούσαν για «μακεδονική γλώσσα» εντός της χώρας.
-
Προωθούσε ανιστόρητες θέσεις, όπως ότι «οι Έλληνες πρέπει να μάθουν αγγλικά μαζί με τα μακεδονικά».
-
Πλαισιωνόταν από ακραία εθνικιστικά στοιχεία υποκινούμενα από τρίτες χώρες.
-
Χρηματοδοτούνταν με κοινοτικούς πόρους, χωρίς διαφάνεια, παρά τον ανθελληνικό του ρόλο.
Ο Ξαρχάκος ζητούσε τότε να δοθούν στη δημοσιότητα τα ποσά της χρηματοδότησης και τα μέλη της «Ελληνικής Επιτροπής» του EBLUL, αναδεικνύοντας τη διάσταση υποκρισίας: πώς είναι δυνατόν η ίδια η Κομισιόν να στηρίζει οικονομικά έναν φορέα που υπονομεύει κράτος-μέλος;
*[βλ. γραπτές ερωτήσεις Ε-1140/03, E-1710/03]
Το κρίσιμο ερώτημα
Σήμερα, δύο δεκαετίες μετά, οι ίδιες πρακτικές επιστρέφουν με νέο μανδύα. Η ELEN και το DEB προβάλλουν την «προστασία των γλωσσικών μειονοτήτων» ως προοδευτικό αίτημα, ενώ στην ουσία καλλιεργούν έναν επικίνδυνο «γλωσσικό εθνικισμό».
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αναπόφευκτο:
Πρόκειται για γνήσιο ενδιαφέρον υπέρ της γλωσσικής πολυμορφίας, ή για ένα προσχηματικό όχημα που από το EBLUL μέχρι την ELEN και τις επαφές του DEB στο Ευρωκοινοβούλιο, επιδιώκει να θεμελιώσει εθνοτικούς διαχωρισμούς στη Θράκη και σε ολόκληρη την Ευρώπη;
Και, κυρίως, έχουν οι Έλληνες ευρωβουλευτές πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει και ποια είναι η πραγματική ατζέντα των φιλοπροξενικών αποστολών; Θα αντιδράσουν προκειμένου να προστατεύσουν τα συμφέροντα της χώρας και της μειονότητας από εργαλειοποίηση;
Συμπερασματικές Εκτιμήσεις
Πίσω από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί «δημοκρατικής συμμετοχής» και «γλωσσικών δικαιωμάτων», κρύβεται μια ιδιοτελής πραγματικότητα: οι ίδιοι φιλοπροξενικοί παράγοντες που εμφανίζονται ως «αγωνιστές» της μειονότητας, αξιοποιούν τα δίκτυα της ELEN και της EFA για να εξασφαλίζουν πολυτελή ταξίδια, προβολή και πολιτική νομιμοποίηση. Οι «διεκδικήσεις» μετατρέπονται σε άλλοθι για ταξιδάκια αναψυχής στις Βρυξέλλες, την ώρα που οι πραγματικές ανάγκες της μειονότητας —εκπαίδευση, εργασία, κοινωνική ένταξη— μένουν στο περιθώριο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο «γλωσσικός εθνικισμός» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα εργαλείο προσωπικού οφέλους και ξένης επιρροής, που απειλεί να τορπιλίσει την κοινωνική συνοχή της Θράκης.
🔹 Ταξίδια με πρόσχημα τους «αγώνες»
Οι ίδιοι φιλοπροξενικοί παράγοντες που εμφανίζονται ως «προστάτες» της μειονότητας χρησιμοποιούν τα διεθνή δίκτυα της ELEN και της EFA για πολυτελή ταξίδια στις Βρυξέλλες, παρουσιάζοντας τα ως επίσημες αποστολές υπέρ της δημοκρατίας και της γλωσσικής ισότητας.
Στην πραγματικότητα, τα ταξίδια αυτά λειτουργούν ως μέσο προβολής, δικτύωσης και προσωπικού οφέλους, ενώ οι πραγματικές ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών της μειονότητας —εκπαίδευση, κοινωνική ένταξη, επαγγελματική προοπτική— παραμένουν σε δεύτερη μοίρα.
Μηνύματα προς σκέψη: Το «δημοκρατικό ενδιαφέρον» μετατρέπεται σε πρόσχημα για ιδιοτελείς σκοπούς και πολιτική νομιμοποίηση, αποδυναμώνοντας κάθε γνήσια προσπάθεια κοινωνικής συνοχής στη Θράκη.
Γλωσσικός Εθνικισμός: Η ABTTF εργαλειοποιεί αμφιλεγόμενη ΜΚΟ στην Θράκη
