“Λύσαμε” το Εργατικό Δράμα στη Ροδόπη: Φέρνοντας Εργάτες… Με Boeing από τις Φιλιππίνες ή την Ινδία, Πολυεργαλείο για Αγροτικές Δουλειές!
Χρόνιο πλέον το πολυδιάστατο, με οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές διαστάσεις, ζήτημα της εξεύρεσης εργατών στα χωράφια της Ροδόπης.
Όπως με παράπονο διαπίστωνε ήδη το 2022 ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικών Θεμάτων & Αλληλεγγύης, ο κ. Ιωάννης Μουρτίδης, οι αγρότες από 44 οικισμούς του Δήμου βρίσκονται σε απελπιστική αναζήτηση χεριών για τις στοιχειώδεις εργασίες – πόσο μάλλον για την απαιτητική δουλειά της τσάπας στα βαμβακοχώραφα, το επίπονο μάζεμα των ελιών, το ατέλειωτο μάζεμα των πετρών με τα χέρια, το λυτρωτικό αλλά κοπιαστικό μάζεμα των καρποφόρων και τις ευαίσθητες δουλειές στα θερμοκήπια.
Και κάπου εδώ, το 2025 πλέον, μέσα στην τοπική αγωνία και την εύλογη απορία που κορυφώνονται για το ποιος θα λυγίσει τη μέση στον καυτό ήλιο για το βάμβακι και την τσάπα, ποιος θα σκαρφαλώσει στις ελιές, ποιος θα μαζέψει τις πέτρες μία-μία με τα χέρια λες και ψάχνει αρχαία νομίσματα, ποιος θα λυτρώσει τα καρποφόρα από το βάρος τους και ποιος θα φροντίσει τα ευαίσθητα φυτά στα θερμοκήπια, έρχεται η “λαμπρή” προοπτική, ευγενική προσφορά της παγκοσμιοποίησης και των ευρωπαϊκών οδηγιών: γιατί να περιοριστούμε στους νωχελείς ντόπιους που βολεύονται με τα επιδόματα, ή στους κουρασμένους εργάτες από τις γύρω χώρες που ίσως δεν έχουν το κατάλληλο… “αγροτικό πολυεργαλείο”; Ας ανοίξουμε τους ορίζοντες!
Έτσι λοιπόν, αγρότες της Ροδόπης, ετοιμαστείτε για μια επική περιπέτεια εξεύρεσης εργατικού δυναμικού που θα ζήλευε και ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες. Σύμφωνα με τις ευεργετικές πληροφορίες που διαθέτουμε, υπάρχει η άκρως ρεαλιστική δυνατότητα να αναζητήσετε εργάτες… στις Φιλιππίνες ή ακόμα και στην Ινδία!
Φανταστείτε το γραφικό σκηνικό: λεγεώνες εργατικών χεριών να καταφθάνουν αεροπορικώς, με πτυχίο… “αγροτικών εργασιών σε συνθήκες τροπικού κλίματος (με σεμινάρια για τη διαφορά με το μεσογειακό!), με ειδίκευση στην τσάπα (σε στεγνό έδαφος!), συλλογή εξωτικών φρούτων (εμπειρία χρήσιμη για τα καρποφόρα μας!), απομάκρυνση μικρών λίθων με τα χέρια (άριστοι γνώστες!) και φροντίδα ορχιδεών/μπαχαρικών σε θερμοκήπια”, γεμάτα ζήλο να οργώσουν τα χωράφια σας για το βαμβάκι, να σκαρφαλώσουν στις ελιές, να μαζέψουν τις πέτρες μία-μία, να λυτρώσουν τα καρποφόρα και να περιποιηθούν τα θερμοκήπιά σας κάτω από τον θρακικό ήλιο.
Βέβαια, ας μην παραβλέψουμε κάποιες μικρές λεπτομέρειες.
- Όπως για παράδειγμα, την “απλή” διαδικασία μετάκλησης, έκδοσης βίζας, άδειας εργασίας και διαμονής, που σίγουρα θα είναι πιο απλή από το να πείσεις τον ανιψιό σου να αφήσει το PlayStation για λίγες ώρες και να πιάσει την τσάπα, το καλάθι για τις ελιές και να σκύψει να μαζέψει τις πέτρες.
- Ή το κόστος των αεροπορικών εισιτηρίων, της διαμονής σε αξιοπρεπή καταλύματα (με ειδικές εγκαταστάσεις για ξεκούραση μετά από μια μέρα γεμάτη αγροτικές “περιπέτειες”),
- της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε ένα άγνωστο σύστημα υγείας (με διερμηνείς!), και φυσικά,
- των μισθών που θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικοί με αυτά που θα έπαιρναν… στις Φιλιππίνες ή στην Ινδία για να… κάνουν τα αντίστοιχα.
Αλλά μην ανησυχείτε! Σκεφτείτε τα οφέλη! Θα έχετε εργατικό δυναμικό πρόθυμο να εργαστεί σκληρά (τουλάχιστον μέχρι να καταλάβει ότι η τσάπα στη Ροδόπη δεν είναι ακριβώς σαν την τσάπα στις Φιλιππίνες ή στην Ινδία, οι ελιές δεν είναι μάνγκο ή γκουάβα και οι πέτρες δεν είναι κοράλλια ή πολύτιμοι λίθοι), θα εμπλουτίσετε πολιτισμικά τους οικισμούς σας με νέες γεύσεις και μουσικές (ίσως και κάποια μαθήματα… “πολυ-αγροτικής επιβίωσης” αλά Φιλιππινέζικα και Ινδικά!), και ποιος ξέρει, ίσως δημιουργηθούν και νέες τουριστικές ατραξιόν: “Ελάτε να δείτε πώς οργώνουν τα βαμβακοχώραφα, μαζεύουν τις ελιές, διαλέγουν τις πέτρες μία-μία και φροντίζουν τα θερμοκήπια οι εργάτες από τις Φιλιππίνες και την Ινδίαστη Ροδόπη!”.
Στην τελική ανάλυση, γιατί να περιοριζόμαστε στα τετριμμένα; Η λύση στο πρόβλημα της εξεύρεσης εργατών γης στη Ροδόπη, για όλο το φάσμα των αγροτικών εργασιών, μπορεί να βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε διαφορετικές ηπείρους!
Αρκεί μια μικρή επένδυση σε αεροπορικά εισιτήρια, γραφειοκρατία και… μια καλή δόση αισιοδοξίας!. Και ίσως, αν είμαστε τυχεροί, μέχρι να φτάσουν οι “ειδικοί” από τις Φιλιππίνες και την Ινδία, να έχει βρει η τεχνολογία κάποια θαυματουργή, ρομποτική λύση για την τσάπα, τις ελιές, το επίπονο μάζεμα των πετρών και τα ευαίσθητα θερμοκήπια. Ή, στην πιο απίθανη περίπτωση, να έχουν πειστεί οι ντόπιοι ότι η μυρωδιά της σκόνης και ο καυτός ήλιος δεν είναι και τόσο κακοί τελικά.
Μέχρι τότε, ας ονειρευόμαστε αεροπλάνα γεμάτα εργατικά χέρια να προσγειώνονται… στην Κομοτηνή!
