Η Νεργίς δεν έχει δει τη μητέρα της εδώ και πολύ καιρό. Μια μέρα, λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο και μαθαίνει ότι η μητέρα της πέθανε. Πηγαίνει στο νοσοκομείο και παραλαμβάνει τα πράγματα της μητέρας της και ανάμεσα σε αυτά βρίσκει ένα γράμμα που απευθύνεται σε αυτήν και μια παλιά φωτογραφία. Στη φωτογραφία ανακαλύπτει ότι έχει ένα αδερφάκι που δεν ήξερε ποτέ ότι υπήρχε.Η Νέργκις πηγαίνει στην Πρίγκηπο/ Büyükada χωρίς να χάσει χρόνο και μαθαίνει ότι η μητέρα της ήταν δασκάλα στο Ελληνικό Ορφανοτροφείο πριν από χρόνια και ότι ο αδερφός της εξαφανίστηκε όταν εκείνη ήταν 10 ετών. Αποφασίζει να ερευνήσει αυτό το μυστηριώδες γεγονός και αρχίζει να βιώνει τρομακτικά γεγονότα κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νησί. Συναντά τα φαντάσματα των παιδιών που ζούσαν στο ορφανοτροφείο εκείνη την εποχή και συνειδητοποιεί ότι το νησί περιβάλλεται από κακά πνεύματα. Όταν η Νέργκις αποφασίζει να δραπετεύσει από το νησί, συνειδητοποιεί ότι είναι πολύ αργά.
Αυτή είναι η υπόθεση μιας ταινίας τρόμου με τίτλο «RUM YETIMHANESI» (σ.σ. Ρωμαίικο Ορφανοτροφείο) με σκηνοθέτη το Cem Kaymakçı, που επρόκειτο να να προβληθεί στους κινηματογράφους της Τουρκίας την Μ. Παρασκευή 18/4/2025.
Ήδη από τον τίτλο της ταινίας και το σχετικό προωθητικό υλικό ήταν εμφανές ότι συντελείται μία βαριά προσβολή του συμβόλου του Σταυρού και δυσφήμηση του Ελληνορθόδοξου Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, όπου περιγράφεται η τέλεση σκοτεινών κι απεχθών πράξεων, γεγονός που προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου που ασκεί την δικαιοδοσία επί του Ορφανοτροφείου Πριγκήπου.
Ο Παναγιώτατος αναλαμβάνοντας σειρά νομικών πρωτοβουλιών κι ενεργειών επέτυχε την αναστολή προβολής της προσβλητικής ταινίας τρόμου, κι έστειλε πολλά και συγκεκριμένα μηνύματα , κατ’αρχήν στον εσμό του παραερντογανικού καθεστώτος και των εθνικιστών που επιδιώκουν την ακύρωση των δικαιωμάτων του Πατριαρχείου.
Την 17 Απριλίου ο παραγωγός της ταινίας Mert Ozan Düz, ανακοίνωσε πως με απόφαση δικαστηρίου αναστέλλεται η προβολή της ταινίας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο εμπόδισε την απροκάλυπτη δυσφήμιση θεσμών της Ομογένειας, της Ελληνόρθοδοξης Πίστης ενώ απέδειξε ότι δεν απεμπολεί τα δικαιώματα του.
Ταυτόχρονα , διαφύλαξε την ιστορική μνήμη ενός εκ των πλέον ιστορικών θεσμών και κτηρίων του Ελληνισμού της Πόλης ειδικά την χρονική στιγμή που η ελληνική κοινότητα δίνει μάχες για τη σωτηρία και αποκατάσταση του μεγαλόπρεπου κτηρίου, του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου όπου χιλιάδες ελληνόπουλα βρήκαν μία φιλόξενη και στοργική αγκαλιά.
Ελληνορθόδοξο Ορφανοτροφείο Πριγκήπου: Πεθαίνει μαζί τις αναμνήσεις χιλιάδων Ρωμιών
Ακριβώς 122 χρόνια μετά την έναρξη της λειτουργίας του και επτά χρόνια από την ημέρα που η Europa Nostra εξέπεμψε σήμα κινδύνου εντάσσοντάς το στη λίστα με τα επτά πιο κινδυνεύοντα πολιτιστικά μνημεία της Ευρώπης, ακόμη αναζητούνται οι πόροι που θα το κρατήσουν στη ζωή.
Το Ορφανοτροφείο έχει έκταση 20.000 τ.μ. και ύψος 26 μέτρων – όταν φτιάχτηκε ήταν ένας ξύλινος γίγαντας. Διαθέτει 206 δωμάτια, κουζίνα, βιβλιοθήκη, δημοτικό σχολείο και εργαστήρια επαγγελματικής κατάρτισης.
Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο στον κόσμο και κατασκευάστηκε το 1898 από τον γαλλο-οθωμανό αρχιτέκτονα Αλεξάντρ Βαλορί με σκοπό να στεγάσει ένα πολυτελές ξενοδοχείο και καζίνο, το Prinkipo Palace, που θα ανήκε στην ευρωπαϊκή εταιρεία επιβατικών τρένων που διαχειριζόταν το Οριάν Εξπρές.
Παρ’ όλα αυτά, ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Β’ δεν έδωσε άδεια για τη λειτουργία του και το κτίριο αγοράστηκε το 1903 από τη σύζυγο του επιφανούς έλληνα τραπεζίτη Γεώργιου Ζαρίφη, την Ελένη Ζαρίφη, έναντι 3.700 χρυσών λιρών. Εκείνη το δώρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.Ετσι ξεκίνησε η λειτουργία του ως ορφανοτροφείου, η οποία διεκόπη ξαφνικά το 1964, μέσα σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα, και σφραγίστηκε από το τουρκικό κράτος.
Εκτοτε, το Ορφανοτροφείο, που φιλοξένησε χιλιάδες παιδιά, εγκαταλείφθηκε στο έλεος της τύχης.
- Το 2005, το Ελληνικό Πατριαρχείο προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ανάκτηση του κτιρίου.
- Το 2008, το δικαστήριο εξέδωσε ομόφωνη απόφαση με την οποία καταδικάστηκε η κατάσχεση.
- Το 2010, μια άλλη δικαστική απόφαση διέταξε την Τουρκία να το επιστρέψει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο εντός τριών μηνών και να καταβάλει αποζημίωση 26. 000 ευρώ.
- Το 2012, οι τουρκικές αρχές επέστρεψαν το κτίριο στην ελληνική κοινότητα.
Ο νομικός τίτλος βρίσκεται σήμερα στα χέρια του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο σχεδιάζει να μετατρέψει το κτίριο σε παγκόσμιο περιβαλλοντικό κέντρο, σύμφωνα με τον σημερινό Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη,Βαρθολομαίο Α΄ .[Από το 2012 περιήλθε στην κατοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά από προσφυγή που είχε καταθέσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Και ο αγώνας για να αποκτήσει ξανά έναν ρόλο αντάξιο της ιστορίας του συνεχίζεται…
