Ο Χαλίτ Χαμπίπογλου, γεννημένος στη Ροδόπη , διαμένει μόνιμα στη Γερμανία, όπου αναπτύσσει επαγγελματική δραστηριότητα και πολιτική δράση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι ετεροκαθοριζόμενος πρόεδρος της “Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης (ABTTF/ΕΟΤΔΘ)”, με έδρα στη Witten και γραφεία και στην Αθήνα. Η οργάνωση αυτή είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο Συλλόγων του Ειρηνοδικείου Γκίσσεν και δραστηριοποιείται ως κύριος φορέας εκπροσώπησης του τουρκικού στοιχείου της περιοχής σε ευρωπαϊκές δομές.
Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν ζει στην Ελλάδα και η γνώση του για την πραγματική κατάσταση της μειονότητας είναι περιορισμένη, ο Χαμπίπογλου αναλαμβάνει ενεργό ρόλο ως συνδετικός κρίκος της Άγκυρας με φιλοπροξενικούς τουρκοδίαιτους μικροπαράγοντες της Θράκης. Η παρέμβασή του δημιουργεί έντονη δυσαρέσκεια στο τοπικό πολιτικό δυναμικό των Εγκαθέτων, καθώς ανατρέπει το μονοπώλιο της δράσης τους και αφήνει να εννοηθεί ότι η Άγκυρα παρακολουθεί και επιτηρεί τις κινήσεις τους.
Η δράση του Χαμπίπογλου εκτείνεται σε υψηλού επιπέδου επαφές στην Τουρκία, όπως με τον Υφυπουργό Εξωτερικών Μεχμέτ Κεμάλ Μποζάι, τον βουλευτή του ΑΚΡ Φουάτ Οκτάι, τον βουλευτή του İYİ Party Mehmet Akalın και τον Πρόεδρο της YTB Abdullah Eren.
Οι δηλώσεις του σχετικά με τα “προβλήματα της τουρκικής κοινότητας” φαίνεται να είναι κατευθυνόμενες και αποκομμένες από την τοπική πραγματικότητα, εστιάζοντας σε ζητήματα που υπηρετούν περισσότερο τη στρατηγική της Άγκυρας παρά την πραγματική κατάσταση της μειονότητας.
Ο Χαμπίπογλου συμμετέχει επίσης σε διεθνείς πλατφόρμες όπως η FUEN TAG, όπου συνδέει τις τουρκικές μειονότητες σε όλη την Ευρώπη με κρατικούς και πολιτιστικούς φορείς της Τουρκίας, όπως η YTB και η TURKSOY. Στην 10η ετήσια συνάντηση της ομάδας εργασίας Τουρκικών Μειονοτήτων/Κοινοτήτων στην Άγκυρα (Οκτώβριος–Νοέμβριος 2024), η αντιπροσωπεία που συντόνιζε περιλάμβανε μέλη του DEB/ΚΙΕΦ από τη Θράκη, αναδεικνύοντας τον κεντρικό ρόλο του στην πολιτιστική και πολιτική παραχάραξη των τεκταινομένων στην Θράκη.
Η δράση του Χαμπίπογλου συνδέεται με ευρύτερες στρατηγικές παντουρκισμού και αποσχιστικού εθνικισμού, συνδυάζοντας νεοοθωμανικό ισλαμισμό, προβολή της τουρκικής γλώσσας και κουλτούρας, καθώς και την καλλιέργεια «ήπιας ισχύος» μέσω εκπαιδευτικών και πολιτιστικών προγραμμάτων. Παρά τις δηλώσεις για την υποστήριξη της μειονότητας, η παρέμβαση του Χαμπίπογλου στην Ελλάδα παραμένει αποσπασματική και περισσότερο πολιτική παρά εμπειρική, ενώ το προφίλ του εδραιώνει την εικόνα του ως παράγοντα διπλωματικής και πολιτιστικής επέκτασης της Τουρκίας, συχνά με εντάσεις στο τοπικό μειονοτικό πολιτικό περιβάλλον.
