Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης
Δύο ελληνικές περιοχές, δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στην τουριστική προβολή – αλλά και δύο πολύ διαφορετικά κόστη για το δημόσιο χρήμα. Από τη Λήμνο, όπου οι φιλοξενίες για influencers γίνονται με «σφιχτό» προϋπολογισμό, μέχρι τη Ροδόπη, όπου τηλεοπτικοί παρουσιαστές γυρίζουν σε δέκα σημεία σε τριήμερο με κόστος 18.500 ευρώ, η σύγκριση φέρνει στο φως ερωτήματα για την αποδοτικότητα και τα όρια της δημόσιας δαπάνης.
Λήμνος: Fam trip με περιορισμένο προϋπολογισμό
Στο νησί του Βορείου Αιγαίου, η Περιφέρεια αποφάσισε να φιλοξενήσει οκτώ Τούρκους influencers και δημοσιογράφους σε ένα ταξίδι εξοικείωσης («fam trip») διάρκειας τεσσάρων ημερών. Ο αρχικός προϋπολογισμός των 2.500 ευρώ μειώθηκε δραστικά στα 1.200 ευρώ, με τον περιφερειάρχη Κωνσταντίνο Μουτζούρη να «κόβει» σχεδόν το ήμισυ για λόγους αρχής. Το αποτέλεσμα ήταν μια οικονομική, σχεδόν μίνιμαλ φιλοξενία, όπου τα μονόκλινα κοστίζουν 100 ευρώ ανά διανυκτέρευση και τα γεύματα/καφέ περιορίζονται στα 400 ευρώ για όλη την αποστολή. Παρά τον περιορισμό, οι συμμετέχοντες θα μεταφέρουν τις εμπειρίες τους στα social media, δημιουργώντας viral περιεχόμενο για την τουρκική αγορά.
Ροδόπη: Τηλεοπτική προβολή με υψηλό κόστος
Η Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης φιλοξένησε τρεις τηλεοπτικούς παρουσιαστές για ένα τριήμερο, κατά τη διάρκεια του οποίου επισκέφθηκαν δέκα σημεία ενδιαφέροντος της περιοχής. Το πρόγραμμα περιλάμβανε αστικές περιοχές, παραλίες, αρχαιολογικούς χώρους και δραστηριότητες extreme sports. Το κόστος ανήλθε στα 18.500 ευρώ, περιλαμβάνοντας παραγωγή βίντεο και φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης, υποτίτλους σε τρεις γλώσσες και στοχευμένη ψηφιακή διαφήμιση. Το αποτέλεσμα είναι σαφώς πιο εντυπωσιακό σε όγκο και αισθητική, ωστόσο εγείρει εύλογα ερωτήματα: πρόκειται για επένδυση με προσδοκώμενο «return», ή για υπερβολική δαπάνη δημόσιου χρήματος;
Τουριστική προβολή Ροδόπης: Απευθείας ανάθεση σε influencers και δράσεις προβολής με 28.000 ευρώ
Διαφορετικές κουλτούρες διαχείρισης
Η σύγκριση των δύο περιπτώσεων φέρνει στο φως διαφορετικές κουλτούρες διαχείρισης. Στη Λήμνο, η «σφιχτή» διαχείριση περιορίζει το οικονομικό ρίσκο, αλλά ενδέχεται να μειώσει το επίπεδο φιλοξενίας. Στη Ροδόπη, η πολυδάπανη προσέγγιση δημιουργεί πλήρες, επαγγελματικό υλικό, αλλά με υψηλό κόστος ανά συμμετέχοντα, το οποίο θα έπρεπε να αιτιολογείται με ξεκάθαρα κριτήρια απόδοσης.
Το ερώτημα για το δημόσιο χρήμα
Και στις δύο περιπτώσεις αξιοποιείται η φήμη ή η επιρροή των συμμετεχόντων, είτε μέσω social media είτε μέσω τηλεοπτικής παρουσίας, με στόχο την ενίσχυση της αναγνωρισιμότητας των περιοχών. Ωστόσο, η σύγκριση αφήνει ανοιχτό το ερώτημα: όταν το δημόσιο χρήμα δαπανάται για τουριστική προβολή, ποιο είναι το όριο ανάμεσα στην «επένδυση» και στην «σπατάλη», και ποιο μοντέλο αποδεικνύεται πιο αποδοτικό για την κοινωνία;
