Ο πόλεμος της Κορέας αποτέλεσε μια πολεμική σύγκρουση μεταξύ των δύο κρατών τη διηρημένης Κορέας. Η Ελλάδα, το 1950, στο πλαίσιο εφαρμογής των αποφάσεων του ΟΗΕ, απέστειλε μία στρατιωτική δύναμη ειδικής σύνθεσης, η οποία ονομάστηκε Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος (ΕΚΣΕ). Μία από τις σκληρότερες μάχες του πολέμου πραγματοποιήθηκε στο θρυλικό ύψωμα Χάρρυ.
Το ύψωμα, το κατείχε από τις αρχές Ιουνίου του 1953 το 2ο Τάγμα του 15ου Αμερικανικού Συντάγματος. Λόγω των απωλειών και της κρισιμότητας της κατάστασης, την 13 Ιουνίου αποφασίστηκε όπως αντικατασταθεί από το ελληνικό τάγμα. Οι εχθρικές ενέργειες κατά του υψώματος, το οποίο αποτελούσε στρατηγικό στόχο, απέβλεπαν στη διάσπαση της αμυντικής τοποθεσίας και τον έλεγχο του οδικού δικτύου, καθώς άνοιγε το δρόμο προς τη Σεούλ.
Το ελληνικό τάγμα εγκαταστάθηκε το πρωί της 16ης Ιουνίου στο ύψωμα και την νύχτα της 17ης/18η Ιουνίου άρχισε η προσπάθεια κατάληψής του από τους Κινέζους. Οι αμυνόμενοι εκτελούσαν πυρά κατά βούληση με ταυτόχρονη ρίψη χειροβομβίδων. Πριν το τελευταίο άλμα του εχθρού, οι Έλληνες εφόρμησαν με «εφ’ όπλου λόγχη» και ακολούθησε μάχη σώμα με σώμα. Οι Κινέζοι δεν το έβαλαν κάτω και επανέλαβαν μαζική επίθεση. Ο Έλληνας διοικητής Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Αρμπούζης Δημήτριος αποφάσισε να εμπλέξει την εφεδρεία του, που πλευροκόπησε τα κινεζικά τμήματα και τα ανάγκασε να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους με μεγάλες απώλειες τα ξημερώματα της 18ης Ιουνίου.
Για το πολεμικό έργο που συντέλεσε το ΕΚΣΕ του απονεμήθηκαν ιδιαίτερες τιμητικές διακρίσεις, ελληνικές και συμμαχικές. Η Νότια Κορέα για να δείξει την ευγνωμοσύνη της ανέγειρε στην τοποθεσία Γιοντζού Κυούν Τζι Ντο, κοντά στη Σεούλ, μεγαλοπρεπές μνημείο των πεσόντων Ελλήνων μαχητών.
