Η Κομοτηνή βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όπου η πολυδιαφημισμένη ανάπλαση του κέντρου της πόλης αποκτά χαρακτηριστικά αποτυχίας και αυθαιρεσίας. Το όραμα της δημοτικής αρχής για «ανάπτυξη», όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την ανεξέλεγκτη τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων και την αποσπασματική διαχείριση δημόσιου χώρου, αποκαλύπτει όχι μόνο την έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού, αλλά και την αδιαφάνεια που χαρακτηρίζει τη διοίκηση Γιάννη Γκαράνη.
Η πλατεία Ειρήνης: εγκατάλειψη και αδιαφορία
Η πλατεία Ειρήνης, σημείο αναφοράς για τους πολίτες και την τοπική κοινωνία, συνεχίζει να παραμένει ένα χώρο υποβαθμισμένο, με ελλιπή καθαριότητα, ακατάλληλες υποδομές και ελλειπή φωτισμό. Οι καταγγελίες για την παρουσία αδέσποτων ζώων, σπασμένες βρύσες και την ανεξέλεγκτη διάθεση δημόσιου χώρου από ποδήλατα δημιουργούν μια εικόνα που απέχει πολύ από την πρόθεση «ανάπλασης». Το καθεστώς επιβολής προστίμων σε επιχειρήσεις που λειτουργούν παράνομα τραπεζοκαθίσματα σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί η αυθαιρεσία, παραμένει αποσπασματικό και επιλεκτικό.
Η εμμονή στην εστίαση ως μοχλό ανάπτυξης
Ο Δήμαρχος Γιάννης Γκαράνης έχει επανειλημμένα εκφράσει την άποψη ότι η αύξηση των τραπεζοκαθισμάτων αποτελεί «ανάπτυξη» και ότι πρέπει να υποστηριχθεί. Ωστόσο, αυτή η εμμονή αποδεικνύεται ένα «καμουφλάζ» για την έλλειψη συνολικού και βιώσιμου σχεδιασμού. Η πόλη μετατρέπεται σταδιακά σε έναν χώρο όπου τα οικονομικά συμφέροντα υπερισχύουν των κοινωνικών αναγκών και της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
«Σύστημα Γκαράνη»: Αυταρχισμός και αδιαφάνεια
Η διοίκηση Γκαράνη κατηγορείται ευρέως για αυταρχισμό, συγκέντρωση εξουσίας και στηρίξη σε ομάδες συμφερόντων. Η έλλειψη διαλόγου με τους δημότες, η απουσία διαφάνειας και οι συγκεχυμένες απαντήσεις σε κρίσιμα ζητήματα του προγράμματος ανάπλασης δημιουργούν την εντύπωση ότι ο Δήμος λειτουργεί ως μηχανισμός προσωπικής εξουσίας και όχι ως θεσμός που υπηρετεί το κοινό καλό.
Μεγάλα λόγια και λίγα έργα
Παρά τα μεγαλόπνοα σχέδια για την ανάπλαση της Παλιάς Νομικής, την αναβάθμιση σχολείων και δημόσιων χώρων, οι πολίτες μένουν μετέωροι μπροστά στην απουσία συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων και αποτελεσμάτων. Η καθυστέρηση και η έλλειψη συντονισμού υπονομεύουν τη δυνατότητα ουσιαστικής ανάταξης της πόλης.
Η Κομοτηνή αξίζει μια δημοτική αρχή που θα υπηρετεί τη διαφάνεια, τη βιώσιμη ανάπτυξη και θα θέτει στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολιτών και όχι τα συμφέροντα λίγων. Μέχρι τότε, η «ανάπλαση» θα μένει μια εικόνα ελλιπούς προσπάθειας, με τραπεζοκαθίσματα να καλύπτουν την αδυναμία μιας πραγματικής πολιτικής αλλαγής.
