Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης
Η τελετή της 15ης Ιουλίου στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής δεν είναι απλώς μια θρησκευτικοπολιτική «μνημόσυνη λειτουργία». Είναι μια ξεκάθαρη επίδειξη ισχύος ενός παρακρατικού μηχανισμού που δρα εδώ και χρόνια στην Ελληνική Θράκη, υπονομεύοντας θεσμούς, δηλητηριάζοντας συνειδήσεις και εργαλειοποιώντας συστηματικά τη μουσουλμανική μειονότητα.
Κάτω από τη μάσκα της «εθνικής μνήμης», στήθηκε άλλη μια σκηνοθετημένη παρέλαση αφοσίωσης προς την Άγκυρα, όπου ψευδομουφτήδες, πολιτικοί εκλεκτοί του Προξενείου και πρόσωπα με ρόλο σε αλυτρωτικά δίκτυα εμφανίστηκαν να κηρύσσουν «πίστη στο έθνος», όχι στο κράτος δικαίου.
❌ Οι «μάρτυρες» του Ερντογάν και η ιδεολογική νάρκη
Το αφήγημα των «μαρτύρων της Δημοκρατίας» δεν είναι αθώο. Δεν είναι καν δημοκρατικό. Είναι η προπαγανδιστική ραχοκοκαλιά του καθεστώτος Ερντογάν από το 2016 και μετά, που χρησιμοποιεί την απόπειρα πραξικοπήματος όχι για αυτοκριτική ή εξυγίανση, αλλά για να εξαφανίσει αντιπάλους, να φυλακίσει χιλιάδες και να τρομοκρατήσει εκατομμύρια.
Η FETÖ – άλλοτε εταίρος και τώρα «διάβολος με σαρικά» – είναι απλώς το άλλοθι. Ο πραγματικός στόχος είναι η απόλυτη ιδεολογική ευθυγράμμιση: πίστη στον Ερντογάν, στο τουρκικό έθνος και στην επιβολή τους, ακόμα και εκτός συνόρων. Και η Θράκη βρίσκεται εντός αυτής της εξίσωσης.
⚠️ Παρουσίες που προκαλούν
Ποιοι ήταν εκεί; Ψευδομουφτήδες που δεν έχουν καμία θεσμική νομιμοποίηση, αλλά απολαμβάνουν την πλήρη στήριξη της Diyanet (του τουρκικού Υπουργείου Θρησκείας). Πολιτικοί που αναρριχήθηκαν χάρη στο άρρητο δίκτυο εξάρτησης του Προξενείου. Στελέχη παραρτημάτων της FUEN, οργανώσεων με σαφές αλυτρωτικό αποτύπωμα.
Πρωταγωνιστής μεταξύ αυτών ο Χασάν Κιουτσούκ, που διαχρονικά έχει προβάλλει την «τουρκικότητα» της μειονότητας σε διεθνή fora, απαιτώντας «αναγνώριση», «δικαιώματα», και υπονοώντας ευθέως ότι η Ελλάδα καταπιέζει. Πού; Σε μια από τις πιο ανοιχτές, δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης.
🕳️ Το παράλληλο κράτος είναι εδώ
Αυτό που παρακολουθήσαμε δεν είναι μια απλή μνήμη ενός γεγονότος στην Τουρκία. Είναι η λειτουργία ενός παράλληλου κράτους μέσα στο ελληνικό έδαφος. Ένα κράτος με δικούς του θρησκευτικούς ηγέτες, δικούς του εκπροσώπους, δικούς του ήρωες, δικά του μηνύματα, και – το χειρότερο – δικούς του πολίτες.
Η θρησκεία χρησιμοποιείται ως σφαίρα ιδεολογικού προσηλυτισμού. Το Κοράνι έγινε εργαλείο πειθούς προς την τουρκική κυριαρχία. Το έθνος (όχι το θρήσκευμα) προβάλλεται ως απόλυτο πλαίσιο ταυτότητας. Όποιος διαφωνεί, στιγματίζεται ως «προδότης».
🗣️ Όχι, αυτή η μειονότητα δεν είναι ενιαία
Η σιωπηλή πλειοψηφία της μειονότητας δεν ταυτίζεται με αυτό το αφήγημα. Υπάρχουν μορφωμένοι, δημοκρατικοί, νομοταγείς πολίτες που αρνούνται να γίνουν φερέφωνα του Προξενείου, που στέκονται με αξιοπρέπεια απέναντι στον εκφοβισμό και την προπαγάνδα. Αυτούς δεν τους καλούν στις τελετές. Αυτούς τους σιωπούν.
Και η ελληνική πολιτεία; Συχνά παρακολουθεί από μακριά. Ή με καθυστέρηση. Ή με φόβο μήπως κατηγορηθεί για «καταπίεση της μειονότητας». Είναι καιρός να καταλάβουμε: όποιος σέβεται πραγματικά τη μειονότητα, δεν αφήνει τους παρακρατικούς να την οικειοποιούνται.
🔻 Τι χρειάζεται τώρα
-
Θεσμική αποδόμηση του παρακρατικού δικτύου θρησκευτικής και πολιτικής επιρροής.
-
Ξεκάθαρη στήριξη στους νόμιμους μουφτήδες και στις πραγματικές δομές της μειονότητας.
-
Διπλωματική αναχαίτιση των ενεργειών FUEN, DEB και παραγόντων τύπου Κιουτσούκ.
-
Δημόσια, τεκμηριωμένη ανάδειξη του τρόπου με τον οποίο η Άγκυρα εργαλειοποιεί την 15η Ιουλίου ως ιδεολογικό όπλο διείσδυσης στην Ελλάδα.
📌 Η 15η Ιουλίου δεν είναι εθνική εορτή στη Θράκη. Είναι υπενθύμιση ότι οι μηχανισμοί της Άγκυρας δουλεύουν σιωπηλά αλλά συστηματικά. Και πως αν η Ελλάδα δεν αντιδράσει, κάποια στιγμή δεν θα χρειαστεί πραξικόπημα για να χαθεί έδαφος. Θα έχει ήδη παραδοθεί, «σιωπηλά», στα προξενεία και στους ιμάμηδες τους.
σσ1:Ειδικά αυτή η επισήμανση είναι αφιερωμένη εξαιρετικά σ’εκείνους τους πολιτικούς και κυρίως τους κομματικούς μηχανισμούς που ευνόησαν ή/και εξέθρεψαν το σύνολο των χειροκροτητών του τουρκικού Προξενείου!
σσ2: [φωτό εξωφύλλου: Ο Λεβέντ Σαδίκ φωτογραφίζεται με τούρκικο άρμα μάχης την επόμενη ημέρα του πραξικοπήματος! όταν είχε φανεί η “νίκη” του Ερντογάν]
Η 15η Ιουλίου στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής: Μνήμη, εθνικισμός και παρακρατική σκιά
