Η 17 Δεκεμβρίου 2013 , η ημέρα που ξέσπασε στην Τουρκία το μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς με διεθνείς προεκτάσεις (με εμπλεκομένους τον Μπιλάλ Ερντογάν και τους γιους τεσσάρων πρωτοκλασάτων υπουργών της κυβέρνησης) ταυτίζεται με την πλήρη διάβρωση της δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία του ερντογανικού καθεστώτος.
Λίγες ημέρες μετά, στις 25 Δεκεμβρίου 2013, ο Ερντογάν προχωράει σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, εξαφανίζοντας τους εμπλεκομένους.
Η 15 Ιουλίου 2016,η ημέρα του “υβριδικού πραξικοπήματος” ταυτίζεται με την εγκαθίδρυση του “παραερντογανικού καθεστώτος” καθώς είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν επέλεξε την δημιουργία ενός “ιερού στρατού” με έντονα τα χαρακτηριστικά της προσήλωσης σε αρχές εθνικιστικού και ισλαμικού φανατισμού προκειμένου να διαφυλάξει την εξουσία του αλλά και την τουρκική κυριαρχία αποσκοπώντας στην αλλαγή του Συντάγματος του 1972.
Το παραερντογανικό καθεστώς για να επιβιώσει προχώρησε σε μία μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση σε “δόσεις” με τις (δήθεν) αποκαλύψεις για σκάνδαλα όπως Ergenekon, Balyoz, Sarıkız, Ay Işığı, Askeri Casusluk προκειμένου να αποτρέψει την επέμβαση του στρατού και την απώλεια της κοινωνικής τους νομιμοποίησης.
Με αυτόν τον τρόπο ο Ρ.Τ. Ερντογάν οδήγησε την Τουρκία σε πολιτικό πραξικόπημα, απέκτησε μεγάλη δύναμη και με την συμπλήρωση των 100 ετών “Τουρκικής Δημοκρατίας” οδηγηθήκαμε ουσιαστικά στην κατάρρευση της Δημοκρατίας της Τουρκίας που απέτρεψε την προσαρμογή στην πολυκομματική ζωή, αδιαφορεί για τις αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου, φυλακίζει βουλευτές και δημάρχους που εκλέγονται με εθνική βούληση, διώκει ακαδημαϊκούς , ενώ παραμένουν φυλακισμένοι ο Selahattin Demirtaş και 10 Κούρδοι βουλευτές, εκατοντάδες τοπικοί διοικητικοί υπάλληλοι που αντικαταστάθηκαν από διαχειριστές και εκατοντάδες δημοσιογράφοι.
Σε αυτό το πλαίσιο κατασκευάσθηκε κι ένα εύθραυστο πολιτικό σκηνικό με ελεγχόμενα πολιτικά σχήματα και ευάλωτους πολιτικούς αρχηγούς όπως οι Ekrem İmamoğlu και ο πρόεδρος του CHP Özgür Özel .
Ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος τέτοιων προσωπικοτήτων δημιουργεί την ψευδαίσθηση της αλλαγής μέσα από τις εκλογές του μέλλοντος την στιγμή που το παραερντογανικό καθεστώς μετατρέπει το άλλοτε κραταιό CHP σε μαριονέτα για την τελική επικράτηση του ΑΚΡ. Ο Özgür Özel κρατάει “ζωντανή” της ελπίδα της Δημοκρατίας προκειμένου να πεισθούν οι διαδηλωτές να “μείνουν σπίτι” και ν’αγωνισθούν για τις , μετά από μία τριετία, εκλογές.
Το καθεστώς κάνει ό,τι θέλει. Μπορεί να φυλακίσει όποιον θέλει, να βασανίσει όποιον θέλει, να πάρει τη «δικαστική» απόφαση που θέλει, να κατάσχει την ιδιωτική περιουσία οποιουδήποτε θέλει, να απολύσει όποιον θέλει από τη δουλειά του με νομοθετικό διάταγμα και να τους κηρύξει τρομοκράτες και προδότες. Ένα καθεστώς που ακυρώνει διαβατήρια, επιβάλλει ταξιδιωτικές απαγορεύσεις και κλείνει εφημερίδες και σχολεία! Τα δικαστήρια εκδίδουν εξαιρετικές αποφάσεις που είναι συμβατές με κάθε είδους πολιτικές αποφάσεις. Έχουν καταλάβει τη χώρα προσφέροντας μία κατ’επίφασιν δημοκρατία.
Τα παραπάνω ενισχύονται από ένα αναδυόμενο παράλληλο ισλαμιστικό ρεύμα που διαποτίζει κάθε πτυχής του ιδιωτικού και δημόσιου βίου της Τουρκίας, το οποίο κατά περίπτωση εξάγεται κι εκτός συνόρων.
Οι άνω παρατηρήσεις , ίσως φανούν χρήσιμες σε όσους προσπαθούν να αντιληφθούν τις πολιτικές παραμέτρους που προσδιορίζουν τις κινήσεις του παραερντογανικού καθεστώτος.
Πηγή: newsfire.gr
