Στην Αδριανούπολη, μία ολιγομελής ομάδα από την Συνομοσπονδία Τούρκων των Βαλκανίων κατέθεσε μαύρο στεφάνι μπροστά από το Ελληνικό Προξενείο που γράφει «Δεν έχουμε ξεχάσει τη γενοκτονία της Τσαμουριάς» .
Μέλη της Συνομοσπονδίας Τούρκων των Βαλκανίων (γνωστή η δράση της και στην Θράκη όπου συνεργάζεται με τις φιλοπροξενικές δομές) πραγματοποίησαν διαμαρτυρία μπροστά από το Ελληνικό Προξενείο στην Αδριανούπολη για να σηματοδοτήσουν την 81η επέτειο της «Σφαγής της Τσαμουριάς».
Διαβάζοντας το δελτίο τύπου στην εκδήλωση, ο Μεχμέτ Ταμάρ, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων των Βαλκανίων Μπαμπάεσκι, δήλωσε τα ακόλουθα:
«Έλληνες σοβινιστές διέπραξαν μια μεγάλη σφαγή στην περιοχή της Τσαμουριάς πριν από 81 χρόνια, ξεκινώντας τον Ιούνιο του 1944 και συνεχιζόμενη μέχρι τον Μάρτιο του 1945. Σε αυτή τη σφαγή, 3.000 άνδρες, 214 γυναίκες και περίπου 100 παιδιά σκοτώθηκαν, ενώ 745 Αλβανίδες μουσουλμάνες βιάστηκαν. 5.800 σπίτια σε 68 χωριά κάηκαν και πάνω από 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στους δρόμους, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την καταπίεση και τους διωγμούς. Πώς αλλιώς μπορεί να ονομαστεί αυτό αν όχι εθνοκάθαρση ή γενοκτονία; Οι ελληνικές αρχές, οι οποίες δίνουν προτεραιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα σε κάθε δήλωση που κάνουν σε διεθνείς πλατφόρμες και ισχυρίζονται ότι η χώρα τους είναι το λίκνο του πολιτισμού, πρέπει να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία που διέπραξαν στην Τρίπολη, τη Μόρα και την Τσαμουριά. Το αλβανικό κοινοβούλιο, με απόφαση που ελήφθη το 1994, αποδέχτηκε την 27η Ιουνίου ως «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας της Τσαμουριάς». «ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ»
Η ιστορική αλήθεια για το θέμα των Τσάμηδων
Σε μια περίοδο όπου η Αλβανία προσπαθεί να ενταχθεί στους κόλπους της ΕΕ και να αλλάξει γραμμή πλεύσης, η Τουρκία συνεχίζει να καλλιεργεί και να ενθαρρύνει τους Τσάμηδες, προσπαθώντας να θέσει προσκόμματα στην Ελλάδα.Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι εδώ και αρκετό καιρό η επίσημη Αλβανική κυβέρνηση αποφεύγει να θέσει τέτοιο ζήτημα στις διμερείς συζητήσεις με την Αθήνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παλαιότερα, μετά από ομόφωνη απόφαση της αλβανικής βουλής, η 27η Ιουνίου χαρακτηρίστηκε ως «ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων», ενώ ιδρύθηκε και υπάρχει ο «Πατριωτικός Σύνδεσμος της Τσαμουριάς», μια 100μελής άτυπη “βουλή”, που έγινε μέλος της «οργάνωσης υπο-αντιπροσωπευμένων λαών» του ΟΗΕ το 1995.
Η ιστορική πραγματικότητα είναι μία και αμείλικτη: Οι “Μουσουλμάνοι Τσάμηδες”, στα χρόνια της Κατοχής, κατέσφαξαν τον Χριστιανικό πληθυσμό και ρήμαξαν και λεηλάτησαν την περιοχή, στο πλευρό των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών, προσπαθώντας να ανακηρύξουν “αυτόνομο κράτος” τη Θεσπρωτία.
Ο Ναπολέων Ζέρβας, ηγέτης της αντιστασιακής οργάνωσης του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, είναι ο άνθρωπος που διέλυσε την αλβανική διοίκηση στη Θεσπρωτία και στα τρία επίπεδα:πολιτικό, αστυνομικό και στρατιωτικό. Ο Ναπολέων Ζέρβας, όμως, προχώρησε στην εκκαθάριση της Θεσπρωτίας από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της αλβανικής διοίκησης (επίστρατους, Τζανταρμερία και ομάδες κρούσης), όχι με ατομική του πρωτοβουλία, αλλά σε συναντίληψη με τον συμμαχικό παράγοντα. Το καλοκαίρι του 1944 ο ΕΔΕΣ δεν εκπροσωπούσε το ελληνικό κράτος και δεν έπαιρνε εντολές από τον κατοχικό Έλληνα πρωθυπουργό. Εκπροσωπούσε τις συμμαχικές δυνάμεις και αποτελούσε παράγοντα της ελληνικής αντιφασιστικής αντίστασης.
Μετά τα εγκλήματα, που διέπραξαν κατά τη Γερμανοϊταλική Κατοχή, το Σεπτέμβριο του 1944, αντιλαμβανόμενοι ότι θα λογοδοτούσαν στην Ελληνική Δικαιοσύνη, για την εγκληματική και αντεθνική δράση τους, 16.000-18.000 “Τσάμηδες”, μαζί με τους υποχωρούντες Γερμανούς, που έχασαν τον πόλεμο, έφυγαν οικειοθελώς, για την Αλβανία.
Οι “Τσάμηδες”, που παρέμειναν στην Ελλάδα, καθώς δεν είχαν αναμιχθεί σε εγκληματικές πράξεις, παρέμειναν ανενόχλητοι, εκχριστιανίστηκαν και αφομοιώθηκαν από το ελληνικό στοιχείο, και υπήρξαν φιλήσυχοι και νομοταγείς.
Είναι ενδεικτικό ότι μεγάλος αριθμός “Τσάμηδων” μεταφέρθηκε στην Αλβανία με Γερμανικά μεταφορικά μέσα, σύμφωνα με αναφορά Αμερικανού αξιωματικού.
Στην Αλβανία, το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα τους εγκατέστησε στην πεδιάδα της Μουζακιάς και τους διατήρησε ως Έλληνες υπηκόους με την ελπίδα τυχόν επιστροφής τους στην Ελλάδα ή επανάκτησης των περιουσιακών τους στοιχείων, τα οποία είχαν δεσμευθεί στο μεταξύ από το ελληνικό κράτος.
Συγκεκριμένα, με την υπ΄αρ. 344/23-4-1945 απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου δοσιλόγων Ιωαννίνων και περί τις 1.700 σχετικές καταδικαστικές αποφάσεις ερήμην, που επακολούθησαν, καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου, ενώ οι περιουσίες τους δημεύτηκαν (Β.Δ. 2185/1952 και Ν.27891/1954) και εκποιήθηκαν ή διανεμήθηκαν σε όλους, όσους έπεσαν θύματα της θηριωδίας
τους.
Παράλληλα, με την υπ΄αρ. Α.Π. 50862/1947 απόφαση του Υπουργείου Στρατιωτικών οι “Τσάμηδες” στερήθηκαν της ελληνικής ιθαγένειας
Είναι γεγονός ότι η εκκαθάριση της Θεσπρωτίας από τους ένοπλους θύλακες της αλβανικής διοίκησης δεν υπήρξε παντού αναίμακτη. Εκτός από τους Τσάμηδες που έχασαν τη ζωή τους συμμετέχοντες σε ένοπλες συγκρούσεις με τα ελληνικά αντιστασιακά τμήματα, έχασαν επίσης τη ζωή τους και Μουσουλμάνοι πολίτες. Στις περιπτώσεις όμως αυτές, μιλούμε κατά κύριο λόγο για μεμονωμένες αντεκδικήσεις εκ μέρους συγγενών των θυμάτων από το χριστιανικό πληθυσμό. Αυτές οι μορφές “δικαιοσύνης”, δεν παρατηρήθηκαν μόνο στη Θεσπρωτία όταν έφυγαν φιλικές στον εθνικοσοσιαλισμό μειονότητες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρατηρήθηκαν και αλλού. Συγκριτικά με τα θύματα παρόμοιων αντεκδικήσεων, όπως στην περίπτωση των Σουδητών της Τσεχίας, η εκκαθάριση της Θεσπρωτίας από τα ένοπλους Μουσουλμάνους Τσάμηδες και η εκκένωση της περιοχής από τους αμάχους, δεν υπήρξε ιδιαίτερα αιματηρή και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά “γενοκτονία”, όπως επιχειρεί να αναγνωριστεί η Αλβανία.
Η ισλαμο-τουρκική παρουσία στα Βαλκάνια
Η Τουρκία όχι μόνον στηρίζει διπλωματικά την προοπτική της “Μεγάλης Αλβανίας” αλλά είχε και ενεργό συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα των Αλβανών κατά της Σερβίας εκπαιδεύοντας ένοπλα τμήματα του Απελευθερωτικού Στρατού Κοσόβου ενώ φιλοξένησε “εξόριστους” Αλβανοκοσοβάρους και στο έδαφός της ιδρύθηκε η πρώτη “Πρεσβεία του Κοσόβου” πολύ πριν τις εχθροπραξίες του 1999 .
Στην παρούσα φάση η τουρκική πολιτική συνεχίζει να παρεμβαίνει πολιτισμικά στα Βαλκάνια με την ίδρυση σχολείων και πανεπιστημίων: λειτουργούν πέντε σχολές και ένα πανεπιστήμιο στην Αλβανία, τέσσερα σχολεία στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, οκτώ στο Κόσοβο, επτά στη Ρουμανία, μία φοιτητική εστία στα Σκόπια και ένα υψηλών προδιαγραφών σχολείο στο Τέτοβο ενώ ιδιαίτερη δραστηριότητα εμφανίζουν τα σχολεία του “Ιδρύματος Μααρίφ”. Διείσδυση επιχειρείται και στην περιοχή του Νόβι Παζάρ στη Σερβία.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι εκδηλώσεις των Τσάμηδων προβάλλονται εκτενώς σε μέρος του Τουρκικού τύπου με τίτλους όπως “ελληνική γενοκτονία” και φράσεις όπως “οι Έλληνες όπου βρέθηκαν κακοποίησαν τους μουσουλμάνους”
Τα άρθρα του τουρκικού τύπου έχουν αναδημοσιευθεί ακόμη και από έγκυρους και αξιόπιστους ιστοτόπους της Αλβανίας, γεγονός καθόλου τυχαίο ενώ η τουρκική προπαγάνδα διαχέεται και σε μειονοτικά έντυπα εντός κι εκτός Ελλάδας.
