Ağustos 2025’te, 12 yaşındaki bir kız çocuğunun boğulması Rodopi’yi sarsarken, ilgisizliği ve dostane medyayı da ortaya çıkardı. Yerel toplum yas tutarken, azınlığın siyasi temsilcileri cenaze törenine katılmayıp Ankara’nın temsilcileriyle şenliklerde eğleniyorlardı.
DEB partisinin gecikmiş ve göstermelik tepkisi, toplumun acısından uzak durduklarını gizleyemedi. Bu görüntü, siyasi bağımlılığı ve kişisel çıkarları insan onurunun üstünde tutan bir sistemi ortaya koyuyor.
Özellikle provokatif olan, doktorlar Hüseyin Baltacı ve Özgür Ferhat’ın tutumuydu. Bu ciddi olaya rağmen, 12 yaşındaki kızın cenazesine katılmayıp, Türk dostu kuruluşların düzenlediği şenliklere ve etkinliklere katılmayı tercih ettiler. Bu tercihleri, azınlığın “temsilcilerinin” öncelikleri ve ahlakı hakkında sorular uyandırarak, yas tutan toplulukta bir dayanışma boşluğu olduğunu ortaya koydu.
Toplumsal kınama artarken, sessizlik ve ikiyüzlülük suç ortaklığına dönüşüyor. Soru hala geçerli: İnsancıllık gerçek mi, yoksa sadece tiyatro mu?
Πένθος και σιωπή – Πανηγύρι και συγκάλυψη από τους «εκπροσώπους» της μειονότητας
